Michel begeleidt sinds 2009 mensen die lijden onder toxisch gedrag op de werkvloer. Later richtte hij zich naast doelwitten ook op daders, hulpverleners en uiteindelijk ook op bedrijven om te helpen met het voorkomen van ongewenst gedrag op het werk.

Ondertussen bleef Michel ook aan het werk als technisch expert voor verschillende bedrijven en maakte in 2016 de omslag naar een Sales functie. Hierdoor bleef hij ook zelf voeling behouden met de werkvloer en was hij ook betrokken bij belangrijke beslissingen van bedrijven en hoe die tot stand komen.

Michel kwam in het begin van zijn loopbaan onzacht in aanraking met de bedrijfswereld. Een leuke uitdagende job met fijne collega’s werd zeer snel een levende hel toen een nieuwe manager werd aangeduid.

Wat doe je als men zegt dat je niet uit het juiste hout gesneden bent om professioneel voort te zetten waarvoor je gestudeerd hebt, te gevoelig bent, slechte vrienden en familie hebt, geen moreel recht hebt op vaderschapsverlof, …? En wat als deadlines verplaatst worden, opdrachten van je worden weggenomen die je net aangaf leuk te vinden, normale procedures niet meer gevolgd worden, …? Is het vreemd dat een collega je complimenteert voor uitstekend werk en een mooi verslag terwijl je manager het met de grond gelijk maakt? Het slaat je zelfbeeld aan diggelen!

Michel ging door een diep dal maar klom er uiteindelijk uit door op onderzoek te trekken over “Pesten op het werk”.

Dankzij die informatie nam hij zijn lot in eigen handen, wist hij zijn pester te confronteren en controle te nemen over de situatie. De CEO van het bedrijf verontschuldigde zich in naam van de onderneming en voerde enkele nieuwe maatregelen in ter voorkoming van zulke gebeurtenissen in de toekomst.

Michel heeft ondertussen persoonlijk zicht gekregen op honderden dossiers hier in Vlaanderen. De statistieken liegen er niet om: een enquête van IDEWE in 2023 geeft aan dat 5,9% van de werknemers zich het doelwit voelt van ernstige pesterijen en maar liefst 17,5% van psychisch geweld. Ook weet men dat zowat 2 à 3% van de bevolking psychopathische of sociopathische karaktereigenschappen zou hebben. Bij mensen in een hiërarchisch verantwoordelijke functie zou dit aandeel nog verder toenemen.

Werkgevers weten inmiddels dat er mogelijk een probleem is en zijn daardoor als de dood om in een slecht daglicht te komen staan. Kijk naar de berichten in de media en negatieve impact op mensen en zelfs organisaties. Daar wil je niet verantwoordelijk voor zijn. Deze angst om eerlijk de problemen onder ogen te zien staat een duurzame oplossing in de weg. Het wordt een zwart-wit verhaal, psychopaten tegen zwakkelingen, pesterijen of gewoon misverstanden, … Er is geen nuancering mogelijk. Hoe met dit alles omgaan blijft complex, niet zozeer omdat er geen informatie is, maar eerder omdat er te veel onsamenhangende informatie beschikbaar is. Men weet niet waar te beginnen.

Langs de andere kant zijn mensen die zelf beschuldigd worden van ongepast gedrag vaak goede huismoeders en vaders maar hebben mogelijk gaandeweg het plot verloren en zitten vast in bepaalde overlevingsmechanismen. Coaching voor betere communicatie en aandacht voor ook hun onzekerheden en noden zijn dan minstens even belangrijk.

Doorheen de teksten wordt er zeer uitdrukkelijk gekozen voor de term doelwit in plaats van slachtoffer, aangezien het de keuze is, en de keuze alleen, van de dader om zijn pijlen te richten op iemand anders.

Daar waar de pester zich baseert op leugens, dreigementen en manipulaties kiezen we voor een weg met integriteit gebaseerd op feiten, patronen en behoud van positieve relaties.

De relatie van de werknemer met zijn werkgever is de eerste vorm van macht van een volwassene over een andere volwassene. Als we willen beginnen dromen van een duurzame, vredevolle wereld, wel dan kunnen we maar best beginnen om te kijken naar gedrag op dat allerlaagste niveau, neen?

Dat … is onze missie.